‘Uiteindelijk draait volleybal om plezier’ – Até mais, Eddy!
Veteraan Edson Felicissimo verlaat na drie seizoenen Orion Stars en misschien ook wel de wereld van het professionele volleybal. Hoe kijkt de Braziliaan terug op zijn tijd in Doetinchemse dienst?
Een deel uitmaken van de opkomst van Orion Stars
“Sinds 11 mei is het vakantie: geen agenda, geen sport, mijn lichaam heeft rust nodig”, geeft Felicissimo toe. De passer/loper sloot zich in het seizoen 22/23 aan bij Orion Stars, op voorstel van coach/trainer Dirk Sparidans. “Ik speelde destijds in België en Dirk was een oud-teamgenoot bij Euphony Asse-Lennik (het huidige Lindemans Aalst). Hij zei dat hij een ervaren speler nodig had in zijn team. Om de club te leren kennen, heb ik meegedaan aan één training en de dag erna deed Pim Kamps een contractaanbod voor het volgende seizoen.”
Felicissimo, die op z’n Braziliaans met ‘Edinho’ op zijn shirt speelde, wilde een club vinden waar hij nog steeds plezier zou beleven aan volleybal en hopelijk daarna een baan zou vinden. Hoe was het om drie seizoenen bij Orion Stars te spelen? “Ik ben blij dat ik hier drie jaar heb gespeeld. We hebben veel prijzen gewonnen! En natuurlijk waren er ook ups en downs. Dit jaar was bijzonder zwaar, met het vertrek van Luboš Bartůněk en Kevin Saar. Dat liet een groot gat achter om te vullen. Eerlijk gezegd, kijkend naar ons team in januari, had ik niet gedacht dat we het kampioenschap zouden winnen – en tóch is het ons gelukt! Ik heb nieuwe dingen over teamsport geleerd, ik ben dit jaar nog steeds gegroeid als speler, maar nu heb ik wel het gevoel dat mijn missie is volbracht.” In overeenstemming met coach Sparidans was die missie: de jonge talenten in het team vooruit helpen en ze mentaal ondersteunen. “Luuk, Tom, Beau, Liam, Kees – ze hebben het allemaal fantastisch gedaan en grote stappen in hun carrière gemaakt! Als ik ze vergelijk met toen ik ze ontmoette en hoe ze nu zijn, is dat een enorm verschil. Ik heb het gevoel dat ik ze een beetje heb geholpen met hun gedrag en mentaliteit.”
“Ik ben erg blij dat ik deel heb uitgemaakt van Orion. Terugkijkend zie ik dat Orion enorm is gegroeid. Het zou zomaar eens een topteam in Europa kunnen worden. Ik ben blij dat ik een van de schakels in dat proces ben geweest. Over drie of vier jaar, of zelfs eerder, hoop ik Orion Stars in de Champions League te zien spelen tegen Italiaanse of Poolse teams. Orion wordt elk jaar beter!”
Volleybal opent veel deuren
Edson weet niet meer wanneer hij begon met volleybal, maar hij weet heel goed waarom. Zijn vader was volleybalcoach, dus hij is vanzelfsprekend opgegroeid met de sport. Het is geen toeval dat Felicissimo zijn eigen kinderen vaak meeneemt naar wedstrijden. “Ik was altijd volleybal aan het spelen als kind. Toen ik 18 was, verhuisde ik naar São Paulo om op een redelijk niveau te kunnen meedoen. Een jaar later kreeg ik de kans om naar Zwitserland te verhuizen en daar te spelen. Sindsdien verblijf ik in Europa. Dat zijn 21 seizoenen – de helft van mijn leven!”
Volleybal opent veel deuren, zegt de 40-jarige aanvaller. “Dankzij volleybal spreek ik vijf, zes talen. Ik heb nooit veel geld met de sport verdiend, ik heb gewoon gekozen voor de club, de stad, de levensstijl, de cultuur. Ik heb geen diploma’s, maar ik heb tijdens het spelen en coachen veel geleerd over menselijk gedrag, teamwork en leiderschap. Natuurlijk heb ik moeilijke periodes gehad, maar ook geweldige. Uiteindelijk draait volleybal om plezier. Mensen die me kennen, weten dat ik altijd 100% geef, zelfs als het persoonlijk niet helemaal goed met me gaat. Ik weet dat altijd om te buigen zodra ik het veld op stap. Je zou kunnen zeggen dat ik als speler best intens ben”, grinnikt de Braziliaan.
Een carrière na volleybal?
Professionele sporten kunnen over het algemeen meedogenloos zijn, vooral wanneer het lichaam achter begint te raken. Hoe gaat Edson om met ouder worden? Is volleybal een young person’s game? “Het is confronterend om twintigers rond te zien springen op het veld. Maar volleybal is meer een mentaal dan fysiek dingetje. In belangrijke wedstrijden is de mental game minstens 80%. Als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, besef je dat – je bent daar beter in geworden. Het moeilijkste aan mijn reis door het professionele volleybal is wel dat ik nu niets meer heb, alleen nog maar mijn prestaties op het veld. Wat ik in het volleybal heb gedaan, ligt achter me. In de maatschappij moet ik helemaal opnieuw beginnen. Ik heb mijn hele leven wel wat banen gehad en teams gecoacht, maar een volwaardige baan vinden waar ik van kan leven, dat is echt moeilijk, waar dan ook.”
“Op dit moment ben ik nog steeds op zoek naar werk. Mijn visum verloopt op 1 juni, dus er is niet veel tijd meer over. Ik wil voor het plezier blijven volleyballen en tegelijkertijd dicht bij mijn kinderen en vriendin blijven. Ik heb een paar aanbiedingen uit Frankrijk, maar ik wil graag in Nederland blijven. Ik weet nog niet zeker of ik echt professioneel met pensioen ga. Misschien is er nog een last dance voor mij! Ik heb zes seizoenen in Nederland gespeeld, heb zes finales gehaald en ben drie keer kampioen geworden”, besluit Edson. “Dat moet toch wel iets van waarde en betekenis zijn!”